Natural Choice
Het Rariteiten Kabinet
Natuurhistorische bijzonderheden en rariteiten
Het Rariteiten Kabinet
Natuurhistorische bijzonderheden en rariteiten
Sprinkhanen en krekels
Sprinkhanen en krekels behoren tot dezelfde orde binnen het insectenrijk; de rechtvleugeligen. Ze worden onderverdeeld in 2 onderordes; de kortsprietigen en de langsprietigen. Sprinkhanen behoren tot de kortsprietigen, krekels en sabelsprinkhanen tot de langsprietigen. Deze naar het Nederlands vertaalde woorden hebben echter niets te maken met de lengte van hun antennes, maar met de bouw van het vrouwelijk geslachtsorgaan. Alle vrouwtjes hebben een zogenaamde legbuis, om eieren diep in het substraat af te zetten. Deze legbuis bevindt zich bij sprinkhanen in hun uitstulpbare achterlijf. Bij krekels en sabelsprinkhanen echter bestaat het vrouwelijke eileg apparaat uit een niet intrekbare buis, die aan een zwaard of sabel doet denken.
Er zijn ruim 25.000 beschreven soorten binnen de orde van de rechtvleugeligen. Ze onderscheiden zich van andere insecten door hun rechte lederachtige vleugels, hun meestal langwerpige lichaamsbouw, lange voelsprieten en hun opvallend vergrote achterpoten die zijn aangepast om goed te kunnen springen.
Het habitat van krekels en sprinkhanen loopt uiteen van koude toendra's tot zeer hete woestijnen. Veelal bestaat hun voedsel uit organisch materiaal zoals planten en gewassen. Maar er zijn ook soorten die bekend staan als felle jagers. De verschillen in voedsel behoefte is net zo groot als de verschillen in hun uiterlijk. Zo zijn er sprinkhanen die nauwelijks opvallen in hun leefomgeving, maar ook soorten die fel gekleurd zijn.
Sprinkhanen en krekels hebben in beginsel 4 vleugels maar bij sommige soorten zijn deze sterk gereduceerd of geheel verdwenen. Afhankelijk van hun leefomgeving leven ze solitair of in grote groepen die soms uit miljoenen exemplaren kunnen bestaan. De treksprinkhaan bijvoorbeeld die met hun hoeveelheid en vraatzucht een enorm schadelijke plaag voor boeren en landbouwers vormen.
Om vrouwtjes te overtuigen van hun mannelijkheid maken sprinkhanen en krekels een tjilpend geluid waarmee ze zich kilometers ver kunnen laten horen. Dit geluid wordt geproduceerd door een samenwerking van de achterpoten en vleugels die, net als bij een viool, langs elkaar heen strijken. Sprinkhanen en krekels ondergaan net als de meeste insecten een aantal metamorfoses eer zij hun volwassen stadium hebben bereikt om zich uiteindelijk te kunnen voortplanten voor een nieuwe generatie.
Sprinkhanen en krekels behoren tot dezelfde orde binnen het insectenrijk; de rechtvleugeligen. Ze worden onderverdeeld in 2 onderordes; de kortsprietigen en de langsprietigen. Sprinkhanen behoren tot de kortsprietigen, krekels en sabelsprinkhanen tot de langsprietigen. Deze naar het Nederlands vertaalde woorden hebben echter niets te maken met de lengte van hun antennes, maar met de bouw van het vrouwelijk geslachtsorgaan. Alle vrouwtjes hebben een zogenaamde legbuis, om eieren diep in het substraat af te zetten. Deze legbuis bevindt zich bij sprinkhanen in hun uitstulpbare achterlijf. Bij krekels en sabelsprinkhanen echter bestaat het vrouwelijke eileg apparaat uit een niet intrekbare buis, die aan een zwaard of sabel doet denken.
Er zijn ruim 25.000 beschreven soorten binnen de orde van de rechtvleugeligen. Ze onderscheiden zich van andere insecten door hun rechte lederachtige vleugels, hun meestal langwerpige lichaamsbouw, lange voelsprieten en hun opvallend vergrote achterpoten die zijn aangepast om goed te kunnen springen.
Het habitat van krekels en sprinkhanen loopt uiteen van koude toendra's tot zeer hete woestijnen. Veelal bestaat hun voedsel uit organisch materiaal zoals planten en gewassen. Maar er zijn ook soorten die bekend staan als felle jagers. De verschillen in voedsel behoefte is net zo groot als de verschillen in hun uiterlijk. Zo zijn er sprinkhanen die nauwelijks opvallen in hun leefomgeving, maar ook soorten die fel gekleurd zijn.
Sprinkhanen en krekels hebben in beginsel 4 vleugels maar bij sommige soorten zijn deze sterk gereduceerd of geheel verdwenen. Afhankelijk van hun leefomgeving leven ze solitair of in grote groepen die soms uit miljoenen exemplaren kunnen bestaan. De treksprinkhaan bijvoorbeeld die met hun hoeveelheid en vraatzucht een enorm schadelijke plaag voor boeren en landbouwers vormen.
Om vrouwtjes te overtuigen van hun mannelijkheid maken sprinkhanen en krekels een tjilpend geluid waarmee ze zich kilometers ver kunnen laten horen. Dit geluid wordt geproduceerd door een samenwerking van de achterpoten en vleugels die, net als bij een viool, langs elkaar heen strijken. Sprinkhanen en krekels ondergaan net als de meeste insecten een aantal metamorfoses eer zij hun volwassen stadium hebben bereikt om zich uiteindelijk te kunnen voortplanten voor een nieuwe generatie.
Klik op een sprinkhaan voor een vergroting, de naam en herkomst.